Θυμάμαι πάντα πόσο χαρούμενη ήταν η ατμόσφαιρα στην πόλη μας αυτές τις μέρες. Θυμάμαι τα φωτισμένα καταστήματα με τις εντυπωσιακές βιτρίνες, τις περιποιημένες πλατείες με τις υπαίθριες αγορές. Και κυρίως θυμάμαι τον κόσμο που κυκλοφορούσε στους δρόμους, που γελούσε και διασκέδαζε, που γύριζε στους πολυσύχναστους δρόμους του αθηναϊκού κέντρου με τα δώρα των γιορτών στα χέρια.
Θυμάμαι και τις βόλτες στα μεγάλα πάρκα της πόλης και κυρίως το Πεδίον του Άρεως. Πολλοί από εμάς παίξαμε στις παιδικές χαρές του όταν ήμασταν παιδιά. Άλλοι πήγαιναν τα δικά τους παιδιά ή τα εγγόνια τους βόλτα με τα καροτσάκια. Ακόμα περισσότεροι έκαναν τις βόλτες τους εκεί. Και η μεγάλη πλειοψηφία των Αθηναίων το έχει ασφαλώς επισκεφτεί για να δει από κοντά τις νέες αλλά και τις παλαιότερες εκδόσεις στην καθιερωμένη Έκθεση Βιβλίου, που για πολλά χρόνια ξεκινούσε από το άγαλμα του Κωνσταντίνου για να τελειώσει στο θερινό ΑΛΣΟΣ.
Φέτος όλα είναι αλλιώς. Η Αθήνα δεν είναι ακριβώς αυτή που ξέραμε. Για την ακρίβεια, η εικόνα της απέχει
παρασάγγας από αυτήν. Ένας ιός ήταν αρκετός για να έρθουν τα πάνω κάτω.
Παρόλα αυτά, η Αθήνα είναι εδώ και μας περιμένει. Μας περιμένει να την περιδιαβούμε όσο μπορούμε, όσο μας επιτρέπουν οι περιορισμοί που τέθηκαν «για το καλό μας», για να θυμηθώ και τον Γιάννη Μηλιώκα. Ένας περίπατος στην πόλη μας είναι πάντα μια σταθερή αξία, έστω και αν δεν μπορούμε -προς το παρόν- να χαρούμε ένα καφεδάκι στην Πλάκα, με τον χειμωνιάτικο ήλιο να μας ζεσταίνει κάτω από τον αττικό γαλανό ουρανό.
Μια τέτοια σταθερή αξία είναι και το Αθηναϊκό Ημερολόγιο των εκδόσεων Φιλιππότη. Είναι ένα σημείο αναφοράς, ένα παράθυρο που θα μας δώσει την ευκαιρία να ταξιδέψουμε στις γειτονιές της Αθήνας. Είναι το έργο του Γιώργου και του Ανδρέα, αλλά και του αξέχαστου Στρατή, που συνεχίζει να κυκλοφορεί σε πείσμα των καιρών. Δηλαδή, όπως ακριβώς ζει και κινείται η ίδια η Αθήνα. (Αντουανέττα Καλλέγια, από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Περιεχόμενα
Μια αναγκαία εξήγηση
Το εξώφυλλο του Α.Η. 2021
Καλλέγια Αντουανέττα Γ.: Αντί προλόγου
Αργίες του έτους 2021
Πασχάλιο έτος του 2021
Καλλέγια Αντουανέττα Γ.: Πεδίον του Άρεως
Λεωφόρος των ηρώων
Εορτολόγιο του ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
Καλλέγια Αντουανέττα Γ.: Δημήτριος Υψηλάντης
Εορτολόγιο του ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ
Καλλέγια Αντουανέττα Γ.: Θεόδωρος Κολοκοτρώνης – Νικηταράς
Εορτολόγιο του ΜΑΡΤΙΟΥ
Καλλέγια Αντουανέττα Γ.: Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης – Κίτσος Τζαβέλλας
Εορτολόγιο του ΑΠΡΙΛΙΟΥ
Καλλέγια Αντουανέττα Γ.: Αθανάσιος Διάκος – Οδυσσέας Ανδρούτσος
Εορτολόγιο του ΜΑΪΟΥ
Καλλέγια Αντουανέττα Γ.: Μάρκος Μπότσαρης – Γεώργιος Καραϊσκάκης
Εορτολόγιο του ΙΟΥΝΙΟΥ
Καλλέγια Αντουανέττα Γ.: Μαντώ Μαυρογένους – Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα
Εορτολόγιο του ΙΟΥΛΙΟΥ
Καλλέγια Αντουανέττα Γ.: Κωνσταντίνος Κανάρης – Δημήτρης Παπανικολής – Ανδρέας Μιαούλης
Εορτολόγιο του ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
Καλλέγια Αντουανέττα Γ.: Παλαιών Πατρών Γερμανός – Γρηγόριος Δίκαιος-Παπαφλέσσας
Εορτολόγιο του ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
Καλλέγια Αντουανέττα Γ.: Νότης Μπότσαρης
Εορτολόγιο του ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
Καλλέγια Αντουανέττα Γ.: Εμμανουήλ Παπάς – Νικόλαος Κριεζώτης
Εορτολόγιο του ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ
Καλλέγια Αντουανέττα Γ.: Δημήτρης Πλαπούτας – Δόμνα Βισβιζή
Εορτολόγιο του ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
Κουρής Λεωνίδας: Η αθηναϊκή ζωή πριν 100 χρόνια
Βουγιούκα Μάρω: Η ρωμαϊκή αγορά
Μολίνος Στρατής Αλ.: Μαράσλειος Παιδαγωγική Ακαδημία
Κονδής Γεώργιος Η.: Η Αθήνα στην Ελληνική Επανάσταση
Βαμβουνάκη Μάρω: Ο επισκέπτης του
Κοσσυβά Σίσσυ: Εμμέλεια
Γλυνού Νανά – Ρωπαΐτου Ζωή: Το διακοσμητικό πορσελάνης του Βασίλειου Τρεμπέλα στην Αγία Φιλοθέη Αμαρουσίου (1950-1980)
Καππάτος Ρήγας: Ο Σίμος Τσαπνίδης και η παράγκα των υπαρξιστών
Παπανδρέου Μαίρη: Ο εγκληματολόγος αρχηγός αστυνομίας πόλεων Δημήτριος Καρανάσος (1902-1999)
έδωσε μάθημα ζωής
Μεταξάς Γιώργος: Ο κούρος της Βολομάνδρας
Σαχάς Νικόλαος Ν.: Μανώλης Γλέζος
Απέργης Αθανάσης Ν.: Οι χαιρετισμοί
Καραμαλούδη Φωτεινή: Μια άγνωστη ιστορία πίσω από το μετρό της οδού Αθηνάς
Σταθέα Μαρία Π.: Ο παρών
Φακιολά Δώρα: Αικατερίνη-Ρόζα Μπότσαρη (Πωγώνι Ηπείρου 1818 ή 1820 – Αθήνα 1875)
Γιαννακοπούλου Γεωργία: Περί μνημείων και αρχαιοτήτων
Πλακίτσης Στέλιος Γ.: Κοσμική ταβέρνα «Η Ζούγκλα»
Μανταίος Πέτρος: Κυριακάτικος περίπατος στου Φιλοπάππου
Βαρβούνης Μ.Γ.: Θεματικές της «αθηναϊκής» αστικής λαογραφίας
Ζεβελάκης Γιώργος: Γιάννης Βλαχογιάννης
Δόλγερας Λάκης: Οι εξαίσιες μαγείρισσες Φάμπουλα και Σουζέτ
Κρεμμύδας Κώστας Χ.: Ο μπαρμπα-Γιάννης ο κανατάς
Πανουτσόπουλος Ιωάννης: Το λαγούτο του κυρ-Αλέξανδρου
Σαχάς Αποστόλης Ν.: Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ
Αλεξίου Δημήτρης: Μικρός περίπατος στην Αθήνα
Πατεράκη Γιολάντα: Είναι κάποιος πολύ αισιόδοξος, όταν γυρεύει για την Αθήνα το καλύτερο;
Μουρίκη Βασιλική: Τα καλοκαιρινά μπάνια με τα λεωφορεία της γραμμής στην Αθήνα
Χωρεάνθη Ελένη: Από τη Σταδίου στη Σόλωνος
Παναγιωτοπούλου-Παναγοπούλου Μαγδαληνή: Εφημερίδα των Αθηνών (1824-1826). Πρώτη επίσημη εφημερίδα της πόλεως
Παπαδόπουλος-Βρετός Μαρίνος: Αι νέαι Αθήναι
Αργυρίου Ιωάννα: Αθήνα – Ακρόπολη
Πετρονώτης Αργύρης: Βουρμπιανίτες μάστορες στην οθωμανική Αθήνα
Επιλογή και επιμέλεια κειμένων: Γιώργος και Ανδρέας Φιλιππότης
Related Products…
Χρέος τιμής προς το μεγάλο γλύπτη-φιλόσοφο Δημήτριο Φιλιππότη, που χάρισε στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στην γενέτειρά του τον Πύργο της Τήνου, τη δόξα του, θεωρώ την έκδοση αυτού του βιβλίου.
Δεν θα ήθελα να εκτιμηθεί η έκδοση αυτή ως ευαισθησία συγγενή προς συγγενή, επειδή έτυχε να έχω τις ρίζες μου στην ίδια οικογένεια του Δημ. Φιλιππότη. Είναι ένα χρέος, που πιστεύω πως κάθε Έλληνας αισθάνεται για τους ανθρώπους εκείνους, οι οποίοι ξεκίνησαν άγνωστοι μεταξύ αγνώστων, από τα φτωχικά χωριά τους, χωρίς καμιά βοήθεια, χωρίς κανένα ιδιαίτερο εφόδιο, αλλά μονάχα με την πίστη τους στην εργασία και, βέβαια, με το μεγάλο τους ταλέντο.
Ο Δημήτριος Φιλιππότης έτσι ξεκίνησε από τον Πύργο της Τήνου. Μόνος, απροστάτευτος, αλλά δυνατός και ταλαντούχος. Κι όχι μόνο έκανε τους δασκάλους του στην Αθήνα να τον φέρνουν σαν παράδειγμα εργατικότητας και καλλιτεχνικής δημιουργίας, αλλά και τους ξένους στη Ρώμη, όπου συνέχισε τις σπουδές του, να τον βραβεύουν και να τον θαυμάζουν.
Όπως και άλλοι μεγάλοι των Γραμμάτων και της Τέχνης έτσι κι ο Δημήτριος Φιλιππότης έζησε ξεχασμένος και πικραμένος. Αναγκαζόταν για να επιβιώσει αυτός ο μεγάλος γλύπτης-φιλόσοφος, αυτός ο “μαρμαροφάγος”, να κατασκευάζει, όπως έλεγε, “σταυρουδάκια” για τάφους, χωρίς να μπορεί ν’ ασχοληθεί αποκλειστικά με το δημιουργικό του έργο.
Δεκατέσσερα χρόνια κρατούσε τον “Ξυλοθραύστη” του στο γύψο και όταν τον μετέφερε σε μάρμαρο χρειάστηκαν άλλα είκοσι χρόνια για να τον αγοράσει ο Δήμος Αθηναίων. Βέβαια του έδωσαν ένα μετάλλιο στα 80 χρόνια του, όταν ήταν πια σχεδόν τυφλός.
Η έκδοση της βιογραφίας του Δημητρίου Φιλιππότη, που έγραψε ο Γιάννης Καιροφύλας με την προτροπή μου, ας είναι ένα μνημόσυνο γι’ αυτόν που τίμησε την Νεοελληνική γλυπτική, όσο λίγοι καλλιτέχνες και έδωσε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τον Πύργο της Τήνου, την ικανοποίηση ότι γέννησε έναν ακόμη Μεγάλο της Τέχνης. (Από την έκδοση)