ΘΥΜΗΣΟΥ ΕΚΕΙΝΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ. . .

Τι να πρωτοθυμηθώ. Τι να φέρω πίσω απ’ όσα έζησα σ’ αυτή την πόλη, που γεννήθηκα. Τι να διηγηθώ. Τα ωραία ή τα άσχημα. Τα καλά ή τα πικρά, εκείνα που πλημμύρισαν την καρδιά μου από ευτυχία και μ’ έκαναν να γελάσω ή εκείνα που μ’ έκαναν να κλάψω με μαύρο δάκρυ. Είπα μια μέρα, που δεν είχα και πολλά κέφια, στον εαυτό μου: Θυμήσου εκείνα τα χρόνια. Μπορεί αυτό να σου κάνει καλό. Και το ‘κανα. Τώρα αν μου ‘κανε καλό ή όχι αυτό δεν το ξέρω. Με λίγη καλή προσπάθεια θυμήθηκα, ευτυχώς, πολλά και πήρα την απόφαση να σας τα πω. Πήρα μάλιστα και την ακόμα πιο δύσκολη απόφαση να μη σας κρύψω τίποτα. Όσα θα διαβάσετε, λοιπόν, σ’ αυτές τις σελίδες θα έλεγα πως είναι μια εξομολόγηση και γι’ αυτό ζητάω απ’ όλους σας συχώρεση. […] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)

Ο συγγραφέας, φεύγοντας μια μέρα από το Α’ Νεκροταφείο της Αθήνας, μετά την κηδεία ενός αγαπημένου φίλου, περνάει από τις στήλες του ναού του Ολυμπίου Διός. Έχοντας μια έντονη ψυχική φόρτιση θυμάται, βλέποντας την περιοχή, εκείνα τα χρόνια, που έζησε παιδί. Θυμάται, όταν φτάνει στο Ζάππειο, τα παλιά υπαίθρια βαριετέ με τους αξέχαστους καλλιτέχνες, αλλά φέρνει στη μνήμη του και την κοσμική κίνηση στην Αίγλη και το πατινάζ, όπως και τους ατέλειωτους περιπάτους μικρών και μεγάλων.
Θυμάται, όταν φτάνει στην πλατεία Συντάγματος, την εποχή που έπαιζε εκεί με τ’ άλλα παιδιά και καθόταν με τους μεγάλους στο ιστορικό καφενείο του Ζαχαράτου. Ζωντανεύει στη μνήμη του η περίοδος του Μεσοπολέμου, που υπήρξε γεμάτη εκπλήξεις για την Αθηναϊκή κοινωνία. Θυμάται τα ήθη και τα έθιμα των Αθηναίων, τον τρόπο ζωής των κατοίκων αυτής της πόλης και φτάνει στα μαθητικά του χρόνια, όταν λίγο πριν τον πόλεμο του ’40, πηγαίνοντας στο γυμνάσιο, συναντά εκεί στο Ε’ Αρρένων, στα Εξάρχεια, τον Κώστα Ταχτσή. Η ζωή που πέρασε στα σχολικά θρανία με τον μετέπειτα γνωστό συγγραφέα του δίνει την ευκαιρία να κάνει μια αναδρομή στην παιδική τους ηλικία και να δώσει κάποιες εξηγήσεις για τη ζωή του ιδιόρρυθμου συγγραφέα, που είχε ένα τόσο τραγικό τέλος, αφού πριν μερικά χρόνια δολοφονήθηκε από αγνώστους.
Θυμάται ακόμη τη μαύρη περίοδο της Κατοχής με τη μεγάλη πείνα και δυστυχία, αλλά περισσότερο έρχονται στο νου του τα μεταπολεμικά χρόνια με όλες εκείνες τις ανησυχίες, αλλά και τις ομορφιές της νέας γενιάς. Θυμάται ακόμη, που πήρε το δρόμο της ανέμελης φοιτητικής ζωής, αλλά και των πρώτων ερωτικών παιχνιδιών, με πολλές δυσκολίες, με πολλά βάσανα, αλλά και με την αισιοδοξία που πάντα φωλιάζει στις τρυφερές νεανικές καρδιές. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περιεχόμενα

Αντί προλόγου
«Παππού, θα είσαι πάντα μέσα στην καρδιά μας…»
Οι κολώνες του ναού του Ολυμπίου Διός
Με τη βοήθεια της παιδικής φαντασίας
Φανταστικά ταξίδια σε παραμυθένιους κόσμους
Στα θερινά θέατρα-βαριετέ
Στα παλιά εκείνα χρόνια που είμαστε παιδιά
Μια κοινωνία πλημμυρισμένη από ταμπού
Οικονομική κρίση και προκλητικά μαγιό
Το στέκι των κοσμικών Αθηναίων
Τρέλα με το γραμμόφωνο και τους δίσκους
Θεϊκό δώρο η αθάνατη ρετσίνα
Ο πρίγκιπας του ελληνικού μελοδράματος
Τα ερωτικά τραγούδια της παλιάς Αθήνας
Στο ίδιο θρανίο με τον Κώστα Ταχτσή
Τα παιδιά ζούσαμε στον κόσμο μας
Τα δύσκολα χρόνια της Κατοχής
Όταν αρχίζουν να φεύγουν τα σύννεφα
Ο λαός πανηγυρίζει και προβληματίζεται
Οι καημοί της νιότης
Στα μπουρδέλα της Αθήνας
Το εμπόριο λευκής σαρκός
Οι χοροί και τα αποκριάτικα πάρτυ
Η γοητεία της 7ης τέχνης
Οι πρώτοι θαλασσινοί περίπατοι
Τα πιο όμορφα χρόνια της ζωής μας