ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΖΟΥΝ ΑΠ’ ΤΟΝ ΧΑΜΟ

ΒΑΜΒΟΥΝΑΚΗ ΜΑΡΩ

Υπάρχει η Συνάντηση. Κι αυτοί οι δύο, εξ αρχής, πέρασαν θαρρετά και με θέληση μαζί στη σπηλιά που άμα μπεις δεν μπορείς πια να κάνεις πίσω. Κάτι σαν ζώνη του λυκόφωτος, σαν εμπειρία θανάτου, σε «νύχτα ασέληνο» αμαρτίας που αλέθει και εξαγιάζει. Από εκεί και πέρα, όλα τα απέξω, δεν θα είναι ποτέ πια όπως πριν. Και να χωρίσουν, και να χαθούν, η μεταμόρφωση δεν θα χαθεί. Και έτσι αποφασιστικά, επειδή το θέλεις κι επειδή σου χαρίζεται, αρχίζεις να ερωτεύεσαι ανακαλύπτοντας την μοναδικότητα του άλλου. Εκείνο που θα τον κάνει αναντικατάστατο. Καμιά αναπλήρωση μετά, καμιά απώθηση, κανείς αμυντικός μηχανισμός δεν θα σε παρηγορήσει. Κι ας παριστάνεις ότι τον ξεπέρασες, ιδίως τότε. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)